Alle doden die ’s nachts
Door mijn dromen spoken
Zijn uitermate zichzelf gebleven,
Uitgesproken liefdevol en meedogenloos
Eisen zij een tweede leven
In mijn bed
En weerom heb ik geen verweer
Dat zij nu, onmachtig overdag,
Nacht na nacht
De plak zwaaien met geweld en tederheid.

Micheline Baetens, 3 juli 2011