Voorgoed verbonden met de spoorweg, alleen al door mijn voornaam, en wonende aan één van de treinstations van Hoeilaart, hou ik van dit lied en natuurlijk van Wannes van de Velde.

Gróenendaal
Tekst & muziek: André Bialek
Vertaling: Wannes Van de Velde
Bewerking: Walter Poppeliers

Verlicht deur planetaire schijne
stuive de nevels dun vörbij
in den depot slape de treine
lantêres wake zij on zij
dan rijsd de maan bove de boême
lak een orloge zonder tijd
ze peild de schaduw van ons droême
zonder plezier en zonder spijt

Tout est désert tout est normal
ce soir en gare de Gróenendaal

Onder de koeppel zwart bestove
zit der e maske oep een baenk
zoe wit zoe bliêk zoe ingetoge
ik zeg “bon soir” mor zonder klaenk
z’ee-g-et gezicht ge zou et zwere
van d’iêste liefde d’iêste spijt
diê me bezwóer in La Louvière
je t’aimerai jusqu’à altijd

Tout est désert tout est normal
ce soir en gare de Gróenendaal

Ik oêr et klage van de boême
de zwarte stemme van et woud
en soems een ert da’ der kwam woêne
z’n wilde vlucht in ’t kreupelout
e klokske zaaid z’n prille toêne
over de velde ginder vaer
ne joengen ond brengd meh’ z’n sproenge
de waker efkes in de war

Tout est désert tout est normal
dit l’homme en gare de Gróenendaal

En natuurlijk mag ook het origineel niet ontbreken: