Een gedicht voor mijn zoon.

David

Beelden werden niet gemaakt, ze moesten ‘worden
bevrijd uit het marmer’, alsof ze er al waren,
altijd al,

(ergens, in een windstille juni, op een wit,
onbewoond eiland in een blauw-groene zee)

en inderdaad, hij vond een prachtige steen,
onder zijn huid een perfecte machine
van hersenen, spieren en hart,

en niets van moeite, niets van een beweging
die er ooit was of nog zou, alleen
houding, onverschillige kracht

van miljarden kristallen, volmaakte
kopie van een jeugd.

Rutger Kopland

Morgen (voor mijn zoon)

Morgen,
als de wereld
terug in de plooi is gevallen,
en alle water
terug naar zee is gevloeid,
zal elke ziekte, elk verraad
verbannen zijn,
en dan zul jij je naam
weer voluit kunnen schrijven,
en op rijm.

Micheline Baetens – 7 juli 2013

Dit gedicht schreef ik voor David in een periode dat hij het heel moeilijk had, en zie, nu op 15 september beleeft hij de mooiste dag van zijn leven.
Moeders hebben altijd gelijk!