Mijn moeder vertelde mij altijd, dat ik, toen ik één jaar was, in “de gave” dreigde te vallen, omdat ik de kroep had, een virale infectieziekte van de bovenste luchtwegen waaraan destijds veel kleine kinderen stierven.

https://www.gezondheidenwetenschap.be/richtlijnen/kroep-difterie

De gewone huisdokter, de oude dokter Poot in Overijse, wou niet komen, en het is dokter D’Hollander, die pas in de gemeente woonde, die toen mijn leven heeft gered. De eerste was diep katholiek, de tweede ferm liberaal, want ik kreeg van hem op mijn zestiende ook de pil, erg ongewoon voor die tijd.
“Het is toch altijd wat geweest, met dat kind”, beweerde mijn moeder, en ja, moeder, het is er niet op verbeterd met en door de jaren.
Het is wel altijd ongewoon, zelfs kinderen kopen, kan ze niet langs de natuurlijke weg!
Misschien heeft die kroep, door de hoge koorts, ook wel de hersenen aangetast, want daar zit de grootste miserie, denk ik soms.
Doe toch eens normaal mens, en trek je alles niet zo aan. Pak uw grofste borstel en veeg die bovenkamer eens grondig schoon. En dat lukt wel, als maar beter, en de gevolgen zijn ook alsmaar milder, maar toch blijf ik mij af en toe eens vastrijden in al die menselijke uitwerpselen.
Het zal waarschijnlijk dan toch “de gave” zijn, waarin ik gevallen ben…