In 2015, vijf jaar geleden werd onze straat heraangelegd, na een periode van vier jaar spoorwegwerken in en rond de Vosdellestraat, en kreeg ik eindelijk mijn tuin terug, die hierdoor verwoest werd en moest hersteld worden.
Dit jaar, in 2019 dus, en nu de lente weer is aangebroken, kan ik met voldoening zeggen dat ik fier ben op mijn improviserend werk. Het is af en het is proper en origineel, een beetje wild en met respect voor de natuur. Bij het kiezen van de planten is o.a. ook rekening gehouden met de vlinders en de bijen, en ook vogels, egels en lieveheersbeestjes kunnen er hun thuis van maken.
Er staat van alles in: bloemen, bessen, fruitbomen, kruiden, onkruid, sierstruiken, ja, zelfs waterplanten. Een deel is moestuin en er is nu ook een nieuw kippenhok. Het gazon is minimaal, en bijna helemaal opgeslokt door de bomen en de struiken.
De tuin is ook zo ingericht dat het werk grotendeels beperkt blijft door af en toe wat te snoeien en te wieden. Dank zij de mulch die overal tussen de beplanting ligt, wordt dat onkruid wieden elk jaar minder.
Mijn tuin is een mini natuurreservaatje, dat dank zij de hulp van mijn zoon, een veilige plaats is voor alle leven dat er wil bloeien en groeien.
Mijn tuin is een duurzame plek!