Een vriendin van mijn leeftijd zou terug jong willen zijn. Wel, ik niet! Ik beleef momenteel de mooiste tijd van mijn leven. Ik ga en sta waar ik wil en ik doe en laat wat ik wil, en het is nog nooit zo rustig geweest wat tegenslag en zorgen betreft.

Natuurlijk zijn er nog altijd de kleine en grote wensen, en de grote en kleine verdrietjes, maar blijkbaar ben ik sterk en wijs genoeg geworden om hier mee om te kunnen gaan.
Iemand die nu, zoals ik, rond zijn zeventigste de eerste tegenslag zou te verwerken krijgen, ja, die ligt direct op zijn gat, maar ik heb een langdurige leerschool gehad, en ik denk dat ik nu wel tegen een stootje kan.

Alles wat ik meegemaakt heb, en alles wat ik heb moeten verwerken, heeft nu wel als resultaat dat ik denk te weten hoe ik nu het beste leef. “Mooi oud worden”, noemde mijn psychiater dat.

Natuurlijk kunnen er noch altijd rampen gebeuren. Iets met de kinderen, of iets met de gezondheid, maar dat mag ons niet beletten van als we het goed hebben, een tevreden leven te leiden. En we kruisen de vingers dat we gespaard zullen blijven van dergelijke drama’s.

Spijt hebben en verlangen naar iets dat toch niet meer kan, zoals jong zijn van leeftijd, is verkwiste energie. Blijf jong van hart en geest en dankbaar om wat er wel allemaal kan en wat je wel hebt, en wie weet, zoals er rampen kunnen gebeuren, kunnen er ook nog wonderlijke verrassingen in je schoot vallen. Wees klaar om ze op te vangen, in plaats van je armen wanhopig in de lucht te steken omdat je vindt dat alleen de jeugd het geluk in pacht heeft.

Leeftijd is maar een getal waar het leven zich niets van aantrekt, en gelukkig maar!