Ik erger er mij aan dat onze sterke vrouwelijke kanten eigenlijk eerder met mannelijke eigenschappen beschreven worden.

Als een meisje ondeugend en wat wild is zegt men “het is een echte kwajongen”.
Als een vrouw dezer dagen zelfzeker en moedig is zegt men “het is een vrouw met ballen, of een vrouw met kloten aan haar lijf”. Wel ik vind dat wij die mannelijke attributen niet nodig hebben om te bewijzen wie of wat we zijn, integendeel.

Wij zijn gewoon en vanzelfsprekend allemaal vrouwen, en net als mannen allemaal anders, en hebben net als mannen onze specifieke aardigheden en onaardigheden.
Dus vanaf nu zegt iedereen “kwameisje”, tegen elk meisje dat ondeugend en wat wild is. En het woord moet in de Van Dale komen!

Dan is er bovendien ook nog de negatieve commentaar en zijn er de negatieve etiketjes voor vrouwen. Ben je assertief en kan je van je afbijten, dan ben je een bitch, en ben je eerder stil en bescheiden, dan ben je een seut. Een man zullen ze in het eerste geval daadkrachtig en vastberaden noemen, en in het tweede geval wellicht bedachtzaam en wijs.

Meisjes die kwajongens zijn vindt men nog altijd lief, maar ik heb gezocht op google, en daar geeft men mij voor kwameisje de volgende woorden: rotmeid, kreng, helleveeg, loeder, boef, booswicht…helemaal niet zo lief meer!

Ik ben het allemaal al geweest: seut, bitch, een halve jongen, ja zelfs een serpent. Het enige wat ik nog niet gehoord heb, is kwezel, en dat is een hele opluchting. Gisteren heb ik mijn verjaardag al gevierd, en dan was ik bij dat alles ook nog eens teut!