Waar ik mij het meest aan erger, is onverschilligheid. Wees blij, wees kwaad, maar wees niet onverschillig, want dat is dodelijk voor de mensheid.
Sommigen vinden dat ik mij te vaak erger aan de wereldse dingen en gebeurtenissen, want meestal kun je er weinig aan veranderen. Maar ergernis toont dat je je betrokken voelt en dat is nog altijd waardevoller dan je niets aantrekken van wat er rondom jou gebeurt.

Niet alleen tonen we te weinig dat we de dingen anders willen, maar bovendien kunnen we ook moeilijk en voluit onze blijdschap tonen, onze verrukking en ons enthousiasme. Dat wordt vaak als kinderachtig en overdreven beschouwt, vooral omdat de veel mensen zo materialistisch en oppervlakkig ingesteld zijn. Het moet allemaal om hebben draaien, en liefst zoveel mogelijk.

En ja, daar erger ik mij dan aan, en aan de vanzelfsprekendheid ervan.
Kijk nu bijvoorbeeld naar zoiets als een trouwfeest, iets wat mooi en vrolijk is. Waarom loopt iedereen die er nauw bij betrokken is dan zo gestresseerd en nerveus rond, ja sommigen zelfs met een vies gezicht?
Ik hou mij liever zo ver mogelijk van dergelijke sfeer vandaan, want ik vind het niet fijn, het steekt mij aan, en dat wil ik niet.
Vandaag heb ik daarom dit gedicht geschreven met een knipoog naar de trouwers en de feestvierders van morgen:

Zowel

Zowel
bij goed
als bij kwaad,
één gouden raad:
houdt het hoofd koel
en het hart warm!

Micheline Baetens – 14.09.2018

Ook morgen zal ik kalm zijn, dat weet ik nu al, en ik ga genieten, in plaats van te stressen. Onverschilligheid? Gebrek aan enthousiasme? Neen hoor, tevredenheid en de juiste gevoelens op de juiste plaats: koel in het hoofd, en warm aan het hart.

Het enige wat ik vandaag nog doe is af en toe, en voor een publiek van katten, mijn tekst eens repeteren die ik morgen op de trouw ga voorlezen…