Weinig perspectief voor grootouders: ‘Humane aspect is op lange baan geschoven’
De Standaard – 25.04.2020
De economie start langzaam op, maar grootouders kunnen hun (klein)kinderen nog steeds niet zien. Ouderverenigingen reageren teleurgesteld, maar zijn al blij dat er (nog) geen leeftijdsdiscriminatie aan te pas komt. ‘Als 65-plussers worden uitgesloten van sociale contacten na 18 mei, dan zullen heel wat grootouders alle perspectief verliezen.’
‘Ik ben voor de vierde keer grootvader geworden. Ik heb mijn kleinkind nog nooit kunnen vastpakken. Ik begrijp dit absoluut ten volle.’ Vlaams minister-president Jan Jambon (N-VA) leek de grootouders een extra hart onder de riem te willen steken. Het vooruitzicht op sociaal contact is voor iedereen beperkt, maar ook grootouders zijn nog steeds afgesneden van kun (klein)kinderen.
Nochtans was er enige hoop ontstaan na eerdere opmerkingen van viroloog Marc Van Ranst (KU Leuven) en epidemioloog Pierre Van Damme (UAntwerpen). ‘Misschien is dit het moment om kinderen bij de grootouders te laten’, zei hij op de VRT. ‘De meeste kinderen zijn voor een lange periode niet naar school gegaan, een meerderheid was niet ziek en bleef vooral thuis. Binnenkort is dit kleine ‘window of opportunity’ voorbij, als enkele groepen opnieuw naar school gaan. Dat blijft een moeilijk evenwicht.’ Het lijkt er steeds meer op dat kinderen niet de ‘motor’ zijn van de epidemie, zoals bij de gewone griep wel het geval is.
Maar van de voorstellen kwam niets in huis. In de communicatie van de Nationale Veiligheidsraad werd de denkpiste zelf niet vermeld.
Vanaf vier mei mogen mensen wel in open lucht wandelen met maximum twee personen die niet onder jouw dak wonen. Grootouders kunnen op zich dus wel gaan wandelen met het kinderen en kleinkinderen, mits social distancing wordt gerespecteerd. Maar is het sociale aspect niet verwaarloosd gisteren? ‘Er is een zeer beperkte ruimte om de maatregelen te lossen als ik de cijfers van vandaag bekijk,’ zegt Van Ranst aan De Standaard. ‘We zitten nog steeds op een plateau. De daling verloopt traag, volgens mij is dat het effect van het paasweekend.’
Leeftijdsdiscriminatie
Ouderverenigingen zijn teleurgesteld. ‘Men geeft perspectief aan de economische sector, maar niet aan senioren,’ zegt Mark De Soete van ouderenvereniging Okra. ‘Wanneer kunnen wij onze kleinkinderen zien? Wanneer kunnen we terug contact hebben met familie?’
Martin De Loose van ouderenorganisatie Neos is al blij dat senioren niet als aparte groep werden gedefinieerd. ‘Wij waren ongerust dat er een communicatie zou zijn die op basis van leeftijd zou discrimineren. Dat is er niet en dus op zich al positief.’
Toch blijft het bang afwachten. Het is niet omdat er nu niet naar de leeftijden wordt gekeken, dat zoiets niet nog kan gebeuren. ‘We hopen dat ook de 65-plussers in de eventuele heropstart van sociale contacten vanaf 18 mei zit,’ zegt Nils Vandeweghe van de Vlaamse Ouderenraad. ‘Daar mag echt geen eenzijdige leeftijdsgrens op zitten.’ De Nationale Veiligheidsraad besliste dat er na 18 mei mogelijk bijeenkomsten thuis weer beperkt toegelaten worden. ‘Als 65-plussers daarvan worden uitgesloten, dan zullen heel wat grootouders alle perspectief verliezen.’
De Soete stoort zich aan het feit dat ouderen over dezelfde kam worden geschoren. ‘Als men over ouderen spreekt, gaat het eigenlijk over drie generaties. Daar mis ik echt nuance. Men maakt te weinig het onderscheid tussen jonge zestigplussers die net opa of oma zijn geworden en tachtigplussers die in een woonzorgcentrum verblijven.’
‘Het is een delicaat evenwicht, dat besef ik wel,’ zegt De Soete. ‘Maar misschien moet men in de adviescomités toch meer humane wetenschappers laten zetelen. Het humane aspect is op de lange baan geschoven. Geef ouderen toch een perspectief om naar uit kijken, om hun kinderen en kleinkinderen te zien, onder welke vorm dan ook.’
Indien geleidelijk meer sociaal contact wordt toegelaten, dan staan ouderen klaar om hun verantwoordelijkheid te nemen, benadrukt Frederic Fluyt van ouderenorganisatie Vief. ‘We merken dat er bij onze leden een grote voorzichtigheid heerst. Men beseft de risico’s. Eenmaal de maatregelen versoepelen dan kunnen ouderen een inschatting maken om henzelf en anderen te beschermen.’
