Ja hoor, ik ben gipsvrij, sinds vrijdag al! Maar een vuist maken zit er nog niet bij, of iets uit de losse pols schudden ook niet. Vroeger dacht ik de wereld aan te kunnen, maar nu niet eens mijn tuin, maar het is gelukkig nog geen lente, en ik heb dus nog genoeg tijd om te revalideren. Half februari zou dat moeten gelukt zijn.

Om mijn zoon op de gepaste manier te bedanken voor de geboden steun, zijn we na ons bezoek aan het medisch centrum van Wezembeek-Oppem uitgebreid gaan ontbijten bij “Onze buur” in Tervuren. Met cava!

Ik heb van de dokter een brase gekregen en de raad om de deuren niet toe te kloppen met mijn pols. Zal ik dan ook niet doen, en ik ben heel tevreden over dat medisch huisartsen centrum in Wezembeek-Oppem. De brase heb ik van de bandagist ter plaatse gekregen, Van Haesendonk, waar mijn man ook naartoe ging in Leuven voor zijn beenprothese. Toevallig was de jonge man die ons daarmee geholpen heeft een Overijsenaar, en hij heeft ook meteen alles in orde gebracht voor de mutualiteit. Prima verzorging en prima service, en de afspraak was om 9u45 en we waren een half uur later al buiten.

Ik heb ook een foto gezien van de genezen breuk, en dat zag er heel goed uit, en ik was blijkbaar nog altijd kalk aan het maken. Een mooie rechte breuk, en volledige hersteld!

Alles dus heel vlot verlopen en ook de verpleegsters moeten niet meer komen, want ik heb ondertussen ook al terug alleen kunnen douchen. Het vervelendste is de schrik die nog in mijn lijf zit, en mij af en toe parten speelt, waardoor ik buiten onzeker ben. Misschien een wandelstok gebruiken…