Bij het begin van de coronacrisis deden gemeente en OCMW Hoeilaart, net zoals zovele gemeentebesturen een oproep tot solidariteit en werd het loket HOEILAART HELPT opgericht.
https://www.impactdays.co/nl/hoeilaarthelpt/
“Boodschappen nodig? Nood aan een babbeltje? Niemand in je directe omgeving die je kan helpen? Laat ons weten waarmee we jou kunnen helpen.”
Er werd gezocht naar geschikte vrijwilligers die zich hiervoor wilden inzetten.
Dat babbeltje doen, leek me wel iets, want zelf door mijn leeftijd tot een risicogroep behorende, kon ik eigenlijk niet veel anders doen.
Vandaag had ik mijn eerste contact, en het was meteen ook een hele blije en deugddoende verrassing, want ik kende de dame die gevraagd had om haar af en toe op te bellen. Het werd dus een heel aangenaam gesprek en het woord corona is niet één keer gevallen.
Het werd vandaag om nog een andere reden een heugelijke dag. We mogen namelijk van de Veiligheidsraad en van de overheid vanaf zondag bezoek ontvangen van vier personen, maar wel van altijd dezelfde. De verdere uitleg hierover, de richtlijnen en de opgelegde maatregelen ga ik jullie besparen, want dat is iets dat alleen politici kunnen uitleggen, en wel zodanig dat iedereen stilaan het noorden begint kwijt te geraken.
Ik ben blij, en ik dacht velen met mij, maar dat blijkt niet zo te zijn, want de schrik zit er blijkbaar goed in. Iedereen is bang om besmet te geraken of anderen te besmetten.
Zelf ben ik niet echt bang, mar natuurlijk wel voorzichtig zonder geobsedeerd te zijn, want daar begint het stilaan op te gelijken, terwijl we eigenlijk, net zoals met zoveel zaken in het leven, de dingen niet in de hand te hebben, en dus ook niet met opzet fout kunnen doen, zolang we ons gezond verstand gebruiken en de situatie af en toe kunnen relativeren.
Daarbij moet ik dan terugdenken aan het gesprek met Elsie, de dame die gevraagd had om haar op te bellen en ik dus kende van vroeger. Ze is nu achtennegentig, en woont nog thuis op haar appartementje, en samen met een beetje hulp van de ene en de andere trekt ze nog goed haar plan.
Misschien komt dat omdat ze van de generatie is die een oorlog heeft meegemaakt en overleefd. Ze vertelde mij dat het voor haar een moeilijke emotionele week was, neen niet door corona, maar omdat we op 8 mei de wapenstilstand van WOII herdenken, waarin ze o.a. als enige een bombardement overleefde, toen ze met vijftienen in een schuilkelder zaten.
Ik heb altijd het diepste respect gehad voor die generatie, en kan ook niet verdragen dat men hen betuttelend oudjes noemt, want in vergelijking met hen zijn wij maar chocoladefiguurtjes…
Hen jaag je geen schrik aan met halfslachtige coronamaatregelen, want zij hebben al wat anders meegemaakt. En als we in deze periode van crisis zo veelvoudig en lovend over helden spreken, vergeet dan ook maar die oorlogsgeneratie niet!
Ik heb beloofd om haar maandag terug op te bellen, om te vragen hoe ze het weekend doorgekomen is, en op 8 mei zal ik zeker aan haar denken.
Helpen
Elke waarheid
is voor een ander
een onwaarheid,
en elke goede keuze
is voor een ander
een slechte keuze.
Dit is wat
wat helpen
haast
onmogelijk maakt.
Micheline Baetens – 07.05.2020