Eerst dat zonnig plekje
onder de appelboom,
“een bruid in wit en roze”.

Daarna heel kortbij,
in de schaduw van een spar,
zodat hij zich enkel verslepen moet,
wentelend in de rooie warmte
van zijn eigen pels,
en met de zon in de toegeknepen ogen,
verovert het spel van licht en kleur
een kater vol zoete dromen.

Micheline Baetens – 03.05.1994