Aan de trein wonen zou een pluspunt moeten zijn voor elke buurtbewoner van de spoorweg.

De afgelopen jaren zijn hier in de buurt veel nieuwe mensen komen wonen, uit alle windstreken, en ik herinner me mening gesprek met hen, en dat ze het zo tof vonden om zo dicht bij de trein te wonen. En dat is het ook, tot de miserie begon en zij het reilen en zeilen van de NMBS aan den lijve ondervonden.

Want er moest een Gewestelijk Expres Net komen, dat ons nog vlugger en met meer treinen naar de hoofdstad moest brengen. Het befaamde en ondertussen beruchte GEN. Lijn 161 moest op vier sporen komen.

Het GEN werd in het leven geroepen om de files op te lossen en de milieuproblemen aan te pakken. Eerste einddatum van de werken was 2010. Ondertussen is dat 2027 geworden, als ik goed ingelicht ben. Ik vrees dat tegen dan niemand meer de trein neemt en al lang op de fiets is gesprongen, of zijn wagen trouw is gebleven om in Brussel te geraken.

Het GEN is een miskoop, de zoveelste in België. Een luxe project dat veel geld kost en uiteindelijk alleen maar zorgt voor meer werkgelegenheid en om de slechte cijfers van de werkloosheid naar beneden te halen.

Krasse taal? Misschien wel, maar zo voelt het ondertussen aan. Openbaar vervoer is in ons land een doekje voor het bloeden, dat het bloed helemaal niet stelpt. Het is integendeel een bron van vele frustraties bij veel mensen, die er wel willen van gebruik maken, maar op zeker spelen en toch maar de auto nemen.

Jammer, want ik hou van de spoorweg. En eigenlijk ben ik voorbestemd om hier te wonen, want mijn grootvader die spoorwegarbeider was, vernoemde mij naar een Minervatreintje dat zowel op de baan als op de sporen kon rijden. Hij noemde het een Michelineke. Vandaar dus mijn liefde voor de spoorweg.