Sommigen lopen krom
van eenzaamheid,
met de kramp in hun gelaat
en rond hun hart
omdat het leven
hen aan de kant heeft geduwd
en op de knieën gekregen.

Maar op je knieën
smeek je, kruip je,
word je vertrappeld
en verguisd.

Dus sta op,
recht je rug,
ontspan je vuist
en de kramp in je gelaat.
Zorg dat men naar je kijkt
en nog eens, en nog eens,
en nog eens…

Micheline Baetens – 21 oktober 2014