Volop zon in de tuin, met kakelende kippen en zonnekloppende katten. Het lijkt hier wel de tuin van Epicurus, waar gedebatteerd wordt over het goede leven.

Epicurus was een Griekse filosoof, en Epicurus was bij uitstek de filosoof van de vriendschap en geluk. “De vriendschap danst de wereld rond en roept ons allen op te ontwaken en ons gelukkig te prijzen.” Vriendschap betekent ook dat je eveneens de pijn moet kunnen aanvaarden die vriendschap kan veroorzaken en geluk betekent vooral bescheidenheid. Bescheiden in wat je nastreeft en waar je naar verlangt, en rechtvaardigheid is daarbij het hoogste goed om je gemoedsrust en levenslust te bewaren.

Epicurus was een wijs man, spijtig dat er zo weinig van zijn denken bewaard is gebleven. Zijn denken ging namelijk regelrecht in tegen de religies die genieten op aarde als zondig beschouwen. En wat nog meer stoorde, was het feit dat hij een materialist was. Daardoor werden zijn geschriften, samen met die van zijn Romeinse navolger Lucretius vernietigd.

Lucretius was, behalve dichter, in de eerste plaats een gedreven verkondiger van een bevrijdende leer, die de angst en de beperktheid uit het leven van de mensen wilde wegnemen door hun blik te verruimen.

Twee wijze mannen dus, Epicurus en Lucretius. Hopelijk kom ik er in de toekomst nog zo eentje tegen, niet om mijn tuin te onderhouden, maar eentje die zich niet aan regeltjes houdt, een open en eerlijke geest heeft, en weet wat vriendschap waard is.

“We zullen er u ene bakken”, zou mijn grootmoeder zeggen.