Ik had dus een aantal vroegere gedichten teruggevonden, en die staan nu dus bewerkt en verwerkt op deze blog.
Voor een deel ervan ga ik een aparte bundel maken die “De verwerking” zal heten. Het zijn de gedichten die ik schreef tijdens en na mijn eerste depressie. Ze zijn hard en rauw, maar daar wou ik dus niets aan veranderen. Wellicht zou ik ze vandaag, na ongeveer twintig jaar, niet meer zo schrijven, omdat alle wrok en verbittering verdwenen is en ik wat begripvoller en wijzer geworden ben.
Het is echter belangrijk dat aangetoond wordt wat een mismeesterde jeugd met een kind en mens doet. En wat ik nog erger vind is dat ook de volgende generatie, dus de kinderen van die kinderen, daar ook slachtoffer van kunnen worden.
Een depressie die drie jaar geduurd heeft is niet alles voor zo’n jong kind dat mijn zoon toen was. Hij heeft daardoor ook zijn studies aan de VUB opgegeven en heel veel huiselijke warmte en steun moeten missen, en dat blijf ik dus mijn leven lang heel erg vinden en vergeef ik mezelf en mijn ouders nooit.

Ik weet het, we moeten ook mild zijn voor onszelf, en dat ben ik ondertussen wel, maar het is zo een verkwisting van tijd en energie, dat ik het als een mislukking blijf beschouwen.
Als het waar is dat een mens de kinderen krijgt die hij verdient, heb ikzelf toch enorm veel geluk gehad en een fantastische zoon gekregen, ondanks alles!