Soms kom je iemand tegen waarvan je zegt “waar heeft die al die tijd gezeten, en waarom heb ik die niet eerder ontmoet?”
Een mens, een vriend ook, zoals je die al altijd gewild hebt. Iemand die je vertrouwt, en waarvan je weet dat die je nooit pijn zal doen.
Aan die persoon draag ik dit gedicht op van Toon Hermans. Toon die eigenlijk ook zo een mens was, een clown die eerst het hart volgde en dan het verstand, maar nooit ten koste van anderen. Een mooi mens!Meer heb ik hieraan niet toe te voegen! Tenzij Toon zelf aan het woord te laten: