Zelfs geen bloemen

Zelfs geen bloemen

Ik hoef geen zekerheid,
geen eeuwige trouw,
geen groot gelijk,
en geen standvastigheid.

Ik hoef geen geplukte sterren,
geen unieke schoonheid,
geen onversaagde moed,
zelfs geen bloemen,
maar een paar mooie woorden
en ik ben verkocht!

Micheline Baetens – 29.12.2017

Soms kom ik zo een gedicht van mezelf tegen en dan vraag ik mij af of ik daar nu nog altijd achter sta. En dit is er zo eentje.

Inderdaad, ik ben nochtans dol op bloemen, maar ga nog platter op mijn buik voor een paar mooie woorden, een prachtige volzin, of een volmaakte tekst. Dan ben ik altijd een beetje jaloers, maar ook toch wild enthousiast, of diep onder de indruk en ontroerd.

Toen één van mijn tantes overleden was, en ik in de kerk merkte dat mijn neef één van mijn gedichten overgenomen had om op het bidprentje te zetten, kon ik mijn ogen niet geloven. Ik vond dat zo een grote eer, en wist mij geen raad met mijn gevoelens van blijdschap, en dat op een begrafenis. Voor het eerst had iemand van mijn familie laten blijken, dat wat ik schreef gewaardeerd werd en goed was. Ik ben hem er nog altijd dankbaar voor, want hij is de enige in mijn familie die ooit laten merken heeft, dat wat ik deed de moeite waard was. Mijn neef is kunstenaar Jonas Wille.

Ik draag het bidprentje nog altijd bij me.

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *