Na dit weekend nog drie dagen en de ouders zijn er al helemaal klaar voor!

En ik ook! Pas op je zeventigste grootouder worden is niet alledaags, voor de meesten onder ons gebeurt dat rond je vijftigste, dus ongeveer twintig jaar eerder. Maar aan sommige dingen heb je niets te zeggen, en dat is maar goed ook, op die manier blijft het leven voor uitdagingen zorgen.

Ik ben al blij dat het een jongen is, want zelf was ik tijdens mijn kinderjaren niet zo meisjesachtig en speelde ik ook liever cowboy-en-indiaan dan met poppen. Dus dat zit al goed.

We gaan ons nog amuseren, dat kereltje en ik, en ook al ben ik niet meer zo fit als al die jonge grootmoeders, heel braaf ben ik nog altijd niet…