Het leven is klote! Echt alles moet je afgeven, zelfs je eigen kinderen. “Loslaten”, noemen ze dat met een rijk woord. Waarom zou je sowieso nog de moeite doen om iets te verwerven en te verzorgen?!

Waarom zouden we nog ons best doen om te beantwoorden aan de eisen van de maatschappij, de wereld draait toch al vierkant, en niets is nog rechtvaardig?

Is het dat wat mensen een andere weg doet inslaan, afhaken, of ja, zelfs uit het leven stappen? Ik kan het me echt wel voorstellen, want wie aan al die “wereldsheid” niet kan toegeven, wordt een heel eenzaam mens.

Je moet potverdorie een straf ongevoelig en dom wezen zijn tegenwoordig om nog plezier te beleven aan de gang van zaken in de wereld en tussen de mensen onderling. Maar ja, nu zal wel iedereen beginnen sussen of denken dat zwartkijkers altijd overdrijven, perfectionisten en idealisten zijn, of gewoon depressief.

Wel dan denk ik dat depressief zijn de meest gepaste toestand is, en ik de normaalste mens van de wereld ben!