Vandaag begint dus de zomer 2018!

Een gedicht van William Blake:

Song

How sweet I roam’d from field to field,
And tasted all the summer’s pride,
‘Till I the prince of love beheld,
Who in the sunny beams did glide!

He shew’d me lilies for my hair,
And blushing roses for my brow;
He led me through his gardens fair,
Where all his golden pleasures grow.

With sweet May dews my wings were wet,
And Phoebus fir’d my vocal rage;
He caught me in his silken net,
And shut me in his golden cage.

He loves to sit and hear me sing,
Then, laughing, sports and plays with me;
Then stretches out my golden wing,
And mocks my loss of liberty.

William Blake

Vrij vertaald:

Lied

Hoe heerlijk zwierf ik van veld naar veld
En proefde geheel de trots van de zomer
Totdat ik, de prins der liefde, zag
Die in de zonnige stralen gleed

Hij bracht mij lelies voor mijn haar
En blozende rozen voor mijn voorhoofd
Hij leidde mij door zijn mooie tuinen
Waar al zijn gouden genoegens groeiden

Mijn vleugels waren met zoete meidauw bevochtigd
En Phoebus verwarmde mijn luidruchtige woede
Hij ving mij in zijn zijden net
En sloot mij op in zijn gouden kooi

Hij houdt ervan te zitten en mijn gezang te horen
Hij lacht dan, vermaakt zich en speelt met mij
Dan strekt hij mijn gouden vleugel
En bespot mijn vrijheidsverlies

William Blake

Uit het werk van Blake blijkt dat hij de verbeelding belangrijker vindt dan de rede. Blake plaatste vraagtekens bij alle heersende waarden van zijn tijd, op het gebied van kunst, religie en filosofie. Zijn poëzie loopt vooruit op de grote veranderingen die zouden komen: het loslaten van de conventies van de 18e eeuw. (Wikipedia)