Ieder kind zou net als in onderstaand liedje van Alexandre Poulain een magisch potlood moeten krijgen van zijn leerkrachten. En ik heb het geluk gehad dat ik het gekregen hebben van mijn leerkrachten, vooral van twee van hen Mevrouw Irène Dubrunfaut en van Mijnheer Louis Dewilder. Zelfs na mijn schooltijd zijn ze mij blijven volgen. En ik hen.
http://dorpsraad-eizer.be/onewebmedia/eizerWijzer_sept2017_LR.pdf
Ik had zoveel respect voor hen, dat ik het nooit over mijn tong kreeg om hen bij de voornaam aan te spreken, en zijn altijd mijn mentors gebleven waar ik het grootste respect voor had en nog heb.
Zopas heb ik nog een paar kaartjes teruggevonden van hen, waarin zij mij feliciteerden met een bundel “De bolster afgelegd” waarin drie van mijn gedichten waren verschenen. De kaartjes zijn van het jaar 1996. Louis Dewilder was toen Schepen in Overijse, Mevrouw Dubrunfaut verbleef in Bulskamp bij Veurne, waar haar man  de kunstenaar Edmond Dubrunfaut een atelier had. Het jaar dat ik ging trouwen (1968) ben ik er nog mogen twee weken op vakantie mogen gaan.
https://www.facebook.com/Edmond-Dubrunfaut-1723318517973710/
Ik wens ieder kind leerkrachten als Mevrouw Dubrunfaut en Mijnheer Dewilder, want zonder het magisch potlood dat ik van hen gekregen heb, was ik nu niet aan het schrijven geweest. https://www.youtube.com/watch?v=5ZU2m1CHRbc&feature=share