Vandaag de dag

Ik heb op internet een oude liefde ontdekt:

http://www.binnendemuren.be/penvrienden/437-pennevrienden-of-vriendinnen-gezocht#addcomments

Ik heb in mijn jongere jaren gecorrespondeerd met gedetineerden, en dat kwam eigenlijk doordat ik persoonlijk geconfronteerd werd met de mogelijkheid dat ieder van ons een potentiƫle misdadiger is.
Op een dag had ik de krant genomen om mijn aardappelen op te schillen – ja, zo banaal kan toeval zijn – toen ik een foto zag van een jonge man waar ik als tienermeisje een tijdje mee opgetrokken was. We waren toen beiden zestien, en hadden beiden een eerste job, en beiden in een winkel in Overijse, hij bij Taymans en ik in de Over.
Eigenlijk heb ik maar drie serieuze liefdes gehad in mijn leven, al had ik dan wel de naam een jongenszot te zijn, omdat ik altijd tussen de jongen zat. Maar dat kwam omdat die ook zoveel meer mochten, En ja, ik viel nu eenmaal op jongens!
Maar nu terug naar de krant en de schillen. Ik kon niet geloven wat ik zag en las. Deze zachte, lieve jongen, die voor zijn gehandicapte ouders zorgde en gedroomd had van een ander leven dan alleen maar in een winkel te werken, zou zijn vrouw hebben vermoord?!
Ik kon dit niet geloven, maar een tijdje later kreeg ik twee rechercheurs over de vloer, die kwamen polsen naar het verleden, het karakter, en gedragingen , “of hij ooit gewelddadig was geweest”, van mijn toenmalig lief, en kon ik niet anders dan geloven dat het waar was, wat destijds in de krant stond.
Ik dacht toen onmiddellijk aan zijn ouders, die ik ook goed gekend had, en waar ik altijd welkom was geweest, en ik dacht vooral aan zijn moeder. Ik heb haar toen opgebeld en ze zijn ook thuis geweest, en ze hebben mijn ook meegenomen naar de gevangenis, bij hun zoon, die in de Begijnenstraat in Antwerpen in voorarrest zat.
Een middeleeuws gebouw die gevangenis. Zijn handen voelden ijskoud aan. We hebben niets gezegd tegen elkaar, alleen maar zo een tijdje gezeten met de handen en ogen in elkaar. Hij was nog altijd dezelfde.
Hij heeft levenslang gekregen, en dankzij het feit dat hij goed voor zijn ouders gezorgd had, niet de doodstraf. Ik ben hem blijven bezoeken in Leuven Centraal en we zijn blijven corresponderen tot hij vrijkwam.
En meer wil ik hierover niet kwijt, de rest is alleen voor mezelf. Ik hoop dat het hem goed gaat.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *