Vandaag de dag

Ik begin stilaan te denken dat we dit jaar Mei ’18 gaan kennen, net zoals in 1968. Er wordt in het nieuws over niets anders meer gepraat dan het overtreden van mensenrechten, beperkte vrijmeningsuiting, en foute seks. Vooral dat laatste loopt in de picture, met al dat aangeklaagd grensoverschrijdend gedrag, zowel in het gewone leven, als in de showbizz, filmwereld, sportwereld, modewereld, en ja zelfs in de politieke wereld.
http://www.standaard.be/cnt/dmf20180112_03296612
Wetenschappers,  komen met het ene onderzoek na het andere, en journalisten, filosofen en al wie maar een pen kan vasthouden, wijden er ellenlange artikels aan. Tegenwoordig komt seks meer in het nieuws dan sport, of het zou moeten zijn dat één of andere sportman of sportvrouw ook die vervelende “vliegen” van zich af heeft moeten schudden.
Ergens is er wel iets aan het veranderen, vijftig jaar na Mei ’68, en ik hoop ten goede. Want meer vrijheid voor iedereen betekent meteen ook meer verantwoordelijkheid, en daar wringt het schoentje soms wel een beetje.
We willen soms meer, waar minder beter is, en er eerder voor wat meer zin en kwaliteit moet worden gekozen, dan overvloed. Er is voldoende wijsheid voor nodig om met meer vrijheid te kunnen omgaan, en als vrijheid alleen maar meer onzekerheid en een alles-kan-maar-niets-moet, mentaliteit met zich meebrengt, zijn we nog lang niet aan een nieuwe Mei ’68 toe.

https://visionairbelgie.wordpress.com/2017/08/20/mei-68-een-halve-eeuw-later-terugblik-en-balans/

Er zijn toen fouten begaan, en die zou ik nu toch liever niet terug zien begaan. We hebben geen idealisten, feministen, en socialisten nodig, zoals toen, maar realisten die weten dat alles en iedereen beperkingen heeft, en dat we nooit mogen vergeten dat een mentaliteitsverandering duurzaam moet zijn, in plaats van een eendaags vuurtje.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *