Dit is een aquarelle, geschilderd door mijn oom Robert Caron, de jongste broer van mijn moeder. Mijn grootmoeder kreeg veertien kinderen waarvan er maar zes in leven gebleven zijn, al de rest is kort na de geboorte gestorven.Het schilderij stelt het huis van mijn grootouders voor in de Leegheid van Overijse. Het huisje van mijn grootouders is dat met de eerste gebogen deur van rechts. Ze kochten het voor 100.000 Belgische franken, en een paar jaar voor mijn grootmoeder stierf werd het onteigend om de straat, de Dreef, te verbreden.
Ik heb er de zes mooiste jaren van mijn jeugd beleefd. Ik ben er geboren, na een zware bevalling en geholpen door een vroedvrouw, die destijds alle kindjes van de streek op de wereld geholpen heeft. Mijn moeder vertelde dat ik een hele grote bult mijn hoofd had, zo groot als een ei, van duwen en wroeten om eindelijk om eindelijk op de wereld te mogen komen.
Toen ik er als jong kind verbleef, waren de hoge bomen die te zien zijn op het schilderij al verdwenen, en vervangen door een witte balustrade, en ook de kasseistenen waren vervangen door asfalt. Enkel de trottoirs voor de huizen waren nog in kasseien.
Je ziet dus de huizen, de straat, de hoge bomen, het water van de IJse, het wegeltje naast de IJse, dat uitgaf op de achterste schoolpoort, en als je die opende stond je op het voetbalveld van de school. Mijn school! Langs die poort mochten wij echter niet binnen en ze was dan ook altijd gesloten.
Ik heb school gelopen in een écht kasteel, Kasteel Isque. Het staat er nog altijd en het is nog altijd een school. Destijds noemde ze de Rijksmiddelbare School Isque, nu heet dat anders geloof ik, maar wij zegden dat we naar het Kasteeltje naar school gingen.
Over mijn heerlijke schooltijd schrijf ik later nog wel eens, en morgen wijd ik nog wat meer uit meer over mijn geboortehuis, mijn grootouders en  mijn geboortedorp Overijse.
En dat is de huidige “Dreef”!
Kasteel Isque: https://nl.wikipedia.org/wiki/Kasteel_van_IJse