Vandaag de dag

Voorbije nacht gedroomd van school en van mijn allergrootste liefde, mijn Richard Leeuwenhart.
Ik beken, ik was er vroeg bij, maar ik was dan ook gepresseerd om van huis weg te zijn, en dat was destijds de enige mogelijkheid, een lief zoeken, en zo vlug mogelijk trouwen. Maar zestien was toch wel heel erg jong, en het heeft niet mogen zijn, want daar heeft zijn moeder een stokje voor gestoken. Hoe dat zo gekomen is, heb ik pas veel later vernomen, en weer via Facebook.
Ik vond er zijn zus terug en zij legde mij uit waarom hij het destijds uit gemaakt heeft, van de ene dag op de andere, want dat is voor mij altijd een groot vraagteken gebleven. Blijkbaar vond zijn moeder me wat te vrijgevochten en dus niet serieus genoeg voor haar zoon. Zijn zus vertelde me ook, dat hijzelf daar heel veel spijt van had, want dat hij zot was van mij. Na al die jaren, was ik blij te vernemen dat dat de reden was, en het dus niet echt aan mij lag.
Toen ik hem op een dag hand in hand zag wandelen met zijn niet lief, die later zijn vrouw werd, wist ik pas écht wat liefdesverdriet was. Ik had mijzelf iets kunnen aandoen, maar zo gemakkelijk gaat dat allemaal niet.
Eens getrouwd bleven we elkaar tegenkomen, want hij woonde in Huldenberg en dus maar tien kilometer van elkaar. Op elke kermis liepen we mekaar tegen het lijf, ik wat minder slank, en hij wat kaler en ook wat minder slank. Maar onze ogen waren dezelfde gebleven en spraken nog altijd boekdelen, samen met af en toe een schuwe glimlach.
Hij is een jaar na mijn man overleden, longkanker door in de asbest te werken. Hij was vooraan in de zestig.
Het was, even maar, mijn Richard Leeuwenhart, blond, knap, stoer en

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *