Dit is de ergste week van het jaar, voor wie niet van nep toestanden houdt en op zoek is naar authenticiteit.
Het begint met de actie op radio en televisie die “De Warmste Week” noemt, en waarbij gans Vlaanderen zich amuseert met de miserie van anderen. “Iedereen zorgt voor iedereen”, een week lang, en daarna zijn we  weer ons – eigen – zichzelve, en zorgen we nog alleen voor ons “ik”.
Op mij heeft deze week een averechts effect, ik word er cynisch en sarcastisch van, en ben maar al te blij dat ik niet één of andere vuile ziekte heb, waarvoor wafels en pannenkoeken gebakken worden, en één of ander record moet gebroken worden om geld in te zamelen, dat dan onder de vorm van een grote cheque aan gans Vlaanderen kan getoond worden. En we zijn toch ook weer eens op tv geweest!!!
Er wordt gezongen, gedanst, gelachen en gezoend, en de Sint zou zeggen, “en er zijn geen stoute kindjes bij”. Iedereen heeft een hart van koekebrood en speelt zelf voor kerstman of kerstvrouw, en wie één of andere handicap heeft, wordt voor deze gelegenheid, voor deze éne warme week, uitgebreid in beeld gebracht.
Het leven is een show, zeker die week voor Kerstmis, waarin alle mensen van goede wille zijn… behalve ik dan.