“Ik ben niet geworden wie ik moest worden”, hoorde ik onlangs een slachtoffer van de bende van Nijvel zeggen.
Inderdaad, sommige gebeurtenissen hebben een zodanige impact op ons leven, dat we er niet meer in slagen degene te worden die we moesten zijn. Mensen krijgen kansen, maar ook tegenslagen, en bij kansen kunnen we nog kiezen wat we er mee aanvangen, maar bij tegenslag is dat al veel moeilijker. Tegenslag haalt er ons soms zodanig onderuit dat we niet meer recht kunnen kruipen, of slechts maar half meer worden wie we waren. Soms duurt het jaren, sommige mensen willen zelfs niet meer leven, of het terug proberen.
Maar opeens, onverklaarbaar, sta je op uit je zetel en zegt “En nu is het genoeg geweest”, en je gaat naar de keuken, je begint aan het avondmaal, en je herneemt je leven. Een leven dat uiteindelijk veel beter wordt dan al die jaren er voren, zelfs beter dan de zogezegde goede jaren.
Drie jaar, heeft het bij mij geduurd, en ik weet nog altijd niet wat de aanleiding was om het heft terug in eigen handen te nemen en het leven weer te omarmen. Het was in elk geval een wonderlijke dag…