Toen een tijdje geleden de gevolgen van asbest in het nieuws waren, een “goedje” dat longkanker veroorzaakt, moest ik heel de tijd terugdenken aan mijn grote jeugdliefde. Vreemde combinatie, en niettemin toch logisch, want ook hij stierf veel te jong aan de gevolgen van asbest.
We waren destijds vijftien en zestien, hij had al een brommer, en ik ging nog naar school. Het was zoals ik al zei grote liefde, maar zijn moeder vond mij te vrijpostig en dus niet serieus, en hij maakte het na een jaar noodgedwongen uit. Ik was er kapot van!
Af en toe kwamen we mekaar nog eens tegen, ook als we al getrouwd waren, want we woonden in dezelfde streek, en telkens werd een vlugge blik gewisseld, meer uit nieuwsgierigheid, dan als blij weerzien, maar het maakte wel nog altijd indruk. Mensen verdwijnen immers nooit helemaal uit je leven, zeker niet als je ze graag gezien hebt.

En deze week kreeg ik weer een berichtje van een vriendin, dat haar broer veel te jong overleden is aan longvlieskanker, een vreselijk pijnlijke en fatale aandoening ten gevolge van asbest.
Eigenlijk is dat één van de meest onrechtvaardige dingen in het leven, omkomen door je werk.
Mijn jeugdvriend werkte in de bouw, samen met zijn vader, een zelfstandig chauffagist. Zijn vader is achtentachtig geworden, en niet overleden door het werk dat hij deed, en zijn zoon dus wel. Blijkbaar trekt de ene wel een slechte kaart en de andere niet.
https://www.youtube.com/watch?v=iciT-Ev3LL8
Mensen beseffen niet, en misschien is dat maar goed ook, dat we constant in een gevarenzone leve, en dat we die gevaren vaak zelf gecreëerd hebben. Vooruitgang noemen we dat, maar beetje bij beetje maken we de gevaren als maar groter.
Vroeger was het asbest, waarvan men nu weet dat het zwaar kankerverwekkend is, vandaag is het fijn stof waar we nauwelijks iets kunnen tegen doen, of onkruidverdelgers waar we wel iets kunnen aan doen, maar ondanks kwistig blijven gebruiken.Toch maar op je kleine vierkante meter ervoor zorgen, dat de schade aan je gezondheid en die van anderen zoveel mogelijk beperkt blijft, is een druppel op een hete plaat, maar ik zou het wel doen, al was het maar door te stoppen met roken, of door minder gebruik te maken van je wagen. En als dat teveel gevraagd is, dan wens ik degene die het gevaar negeren, dat ze hopelijk een goede kaart getrokken hebben…