Vandaag de dag 23.05.2018 (2)

Deze video kreeg ik doorgestuurd van Johan Tijskens, en ik ben er heel blij mee!

Men heeft mij al dikwijls gevraagd waarom ik geen dichtbundel uitgeef, of met mijn gedichten meedoe aan wedstrijden. En dan antwoord ik telkens: “Omdat ik mijn ziel niet verkoop.”
Iedereen kan mijn gedichten lezen via internet, en daar blijft het bij zolang ik leef. Wat er daarna mee gebeurt dat heb ik niet in de hand, maar in alle bescheidenheid ben ik er redelijk gerust in dat dat niet veel zal zijn.
Het zijn schrijfsels, de ene keer al beter of mooier dan de andere, en het zijn vooral uitingen van iemand die graag schrijft. Zoals anderen gek zijn op klanken of kleuren, ben ik gek op mooie woorden en prachtige zinnen, en dan vooral van anderen. Wanneer ik er dan zelf eens uitzonderlijk in slaag van iets uniekers uit dit toetsenbord te kloppen, dan kan ik daar dagen van genieten.
“Wie schrijft die blijft”, luidt het gezegde, en misschien is het dat ook wel een beetje zo, of nog beter “Schrijven is een daad van bevestiging”. Inderdaad, en het werkt soms ook therapeutisch.
Als ik met iets zit, een gevoel van verwarring, van boosheid of angst, en ik kan het op papier zetten, en wanneer ik het dan ook zie staan, dan is plots alles weer duidelijk. Maar niet alleen met negatieve dingen is dat zo, ook bij schoonheid, verliefdheid, verbazing… betekent het een verlossing om het teveel aan emoties kwijt te geraken, en mijn gemoedsrust terug te vinden.
Toen ik tijdens mijn bezoeken aan de psychiater terug gedichten begon te schrijven, zei die dat ik een gedicht schrijf zoals een kat haar jongen werpt, in één worp, en daar zijn ze dan de woorden die wat je vanbinnen voelt naar buiten gooien.
Inderdaad ik ben niet iemand die uren aan een gedicht werkt, vijf minuten en het staat er, of het staat er niet en hoort thuis in de prullenmand.
Ik ben geen dichter, maar schrijven brengt mij wel dichter bij mezelf en bij alles wat belangrijk is in het leven, en dat volstaat voor mij, en ik ben vooral blij dat ik er zoveel plezier aan beleef.

4 gedachten over “Vandaag de dag 23.05.2018 (2)

  1. Vind Herman de Coninck een fantastisch, dichter, essayist en journalist…alleen op zijn 3de madame La Hemmerechts heb ik het niet zo begrepen. Waarom, ik zou het niet weten, buikgevoel, zeker…alleen al die stem!
    Schrijven is altijd al een vorm van therapie geweest. in m’n jeugd hield ik een dagboek bij (wat ik gemakkelijkheidshalve altijd verzweeg om de lachers te counteren), waarin ik m’n dagdagelijkse beslommeringen van me afschreef: puistjes, minderwaardigheidscomplexen, geen vrienden (want op internaat), de moeilijke relatie met m’n broers…
    Het heeft me geholpen, mede door een fantastische leraar nederlands (Pater Theo Palmans zaliger) die me de liefde voor de taal, de poëzie en literatuur bijbracht.
    “Wie schrijft die blijft”, inderdaad misschien niet voor het nageslacht, maar tan toch tenminste voor mezelf en dat pakt niemand mij af!

    • Jakkes, die Hemmerechts!!! En ik weet wel waarom. Namelijk om haar terechtwijzend vingertje en dikke zever over het feminisme.

    • Zoals je tegen een ziek dochtertje zegt:
      mijn miniatuurmensje, mijn zelfgemaakt
      verdrietje, en het helpt niet;
      zoals je een hand op haar hete voorhoofdje
      legt, zo dun als sneeuw gaat liggen,
      en het helpt niet:
      zo helpt poëzie.

      Herman de Coninck over poëzie

Laat een antwoord achter aan Micheline Baetens Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *