Vandaag de dag 16.02.2018

Een vriendin zei mij onlangs: “Micheline, als ge zo verder doet, gaat ge nooit iemand vinden, ge jaagt al die mannen de schrik op het lijf, met uw zotte gedachten.”
Vandaag geloof ik wel dat ik mezelf stokken in de wielen steek, en tegen mijn eigen kar rij, want blijkbaar snapt niet iedereen mijn goede bedoelingen.
Zopas op Facebook nog een boze reactie gekregen op een gedicht van Rutger Kopland, De dode hond, dat eigenlijk bedoeld was als woorden van troost bij het overlijden van een hond. Zelfs een gedicht kan soms het slechtste in een mens naar boven brengen, vooral als het om verbitterde mensen gaat, die schadelijk zijn voor hun omgeving.
Natuurlijk heeft mijn spontaniteit en openheid mij al vaak parten gespeeld maar toch ook heel wat schoonheid en menselijkheid geschonken. Maar vanmorgen was ik er toch niet goed van, en ik zal er blijven ondersteboven van geraken dat mensen je door hun “ongevoelens” te tonen bewust proberen te kwetsen.
Gisteren was het dus een vrolijke dag, met leuke verrassingen, vandaag dan weer een droeve door een nare verrassing. Maar het is zoals mijn zoon zegt er: er worden elke dag 350.000 mensen geboren, dus keuze genoeg, en reden genoeg om je niet van slag te laten brengen door één disfunctioneel individu.
We herpakken ons dus, blijven geloven in de mensheid, schrijven een gedicht om ons te troosten, en kijken de februarizon recht in de ogen!

 

De dode hond

Ik heb de hond laten sterven – daar lag ze
en ik dacht: waar gaat ze nu heen waar
zal ze blijven. Om de dood te begrijpen.

Het lichaam wordt wel gezien als een nest
het tijdelijk verblijf van een onzichtbare
vogel – een afgezant van de eeuwigheid.

Zo zie ik het niet. En toch toen de hond stierf
wat gebeurde en toch dat ik wist dat ze stierf
alsof haar lichaam door iets werd verlaten.

Ik kan niet anders zien dan dat die dode hond
nog leeft en om mij vraagt, zo sterk is
de herinnering, sterker dan ik.

Maar wat van mij hield is weg, ik graaf een gat
leg wat er overbleef daarin en gooi het dicht.

De hond is nergens meer, iedere dag.

Rutger Kopland

3 gedachten over “Vandaag de dag 16.02.2018

  1. Uiterlijk en Innerlijk houd ik afstand van dit type enge mens.
    Je neemt ze zoals ze zijn of,je laat ze voor wat ze zijn;ze zijn eenmaal niet anders.
    Gelukkig zijn er nog genoeg anderen die je wèl een goed gevoel laten en die ”begrip voor…” hoger in het vaandel hebben dan de stok achter de deur…waar toch zó snel mee gezwaaid wordt.Pffff…

Laat een antwoord achter aan Micheline Baetens Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *