Ziezo het is mij weer niet gelukt met Valentijn een lief te vinden en om van ’t straat te geraken, maar toch heel veel liefde gevoeld, dus neen, ik word toch maar geen non, zoals ik eerder op de dag van plan was, want in gedachten ben ik heel onkuis en te ondeugend om ooit een habijt met waardigheid te kunnen dragen.
Ik heb ondertussen wel een bende toffe vrienden op Facebook, en ze zeggen altijd als je je wensen loslaat, je het meeste kans hebt dat ze ooit in vervulling gaan. Dus we laten het los, we genieten van wat we hebben, en wie weet welke verrassingen het leven nog in petto heeft.
Het mooiste liefdeslied over de liefde vind ik het L’ Hymne à L’ Amour van Edith Piaf, en het mooiste liefdesgedicht een gedicht van Hans Andreus.

Voor een dag van morgen

Wanneer ik morgen doodga,
vertel dan aan de bomen
hoeveel ik van je hield.

Vertel het aan de wind,
die in de bomen klimt
of uit de takken valt,
hoeveel ik van je hield.

Vertel het aan een kind
dat jong genoeg is om het te begrijpen.
Vertel het aan een dier,
misschien alleen door het aan te kijken.
Vertel het aan de huizen van steen,
vertel het aan de stad
hoe lief ik je had.

Maar zeg het aan geen mens,
ze zouden je niet geloven.
Ze zouden niet willen geloven dat
alleen maar een man
alleen maar een vrouw
dat een mens een mens zo liefhad
als ik jou.

Hans Andreus

En ook mooi is:

Ga nu maar liggen liefste in de tuin,
de lege plekken in het hoge gras, ik heb
altijd gewild dat ik dat was, een lege
plek voor iemand, om te blijven.

Rutger Kopland

Mannen schrijven eigenlijk de mooiste liefdesgedichten, vind ik, of misschien komt dat omdat ik een vrouw ben, en liever een gedicht van een man lees. Wie zal het zeggen, onze verlangens zijn soms zo ondoorgrondelijk als het de liefde betreft…