Komende zondag maak ik kennis met de papa van Audrey, en met zijn vriendin. Voor de trouw moeten we elkaar toch wel eens ontmoeten en kennismaken, zodat we de dag zelf geen vreemden meer zijn voor elkaar.
Volgende week worden de huwelijksuitnodigingen verstuurd, en dan wordt het ook voor hen beginnen aftellen tot 15 september.
Na den trouw gaan ze aan kindjes beginnen, en dat zal hen heel goed afgaan, zo te zien, want dit is een heel mooie foto van David met Sigr, het zoontje van zijn beste vriend Alwin. De foto is genomen in Zuid-Afrika, de dag dat Alwin en Greet elkaar het jawoord gingen geven. Terwijl de bruidegom zich klaar maakte paste David op de kleine, en zo te zien voelen beiden zich daar heel prettig bij.Ik ben getrouwd op 19 december 1968, en dat is dit jaar dus precies 50 jaar geleden. En nu trouwt dus mijn zoon, leer ik terug de liefde kennen, en wie weet tegen het einde van het jaar, zit er in Audrey ’s buikje nieuw leven…
1968 was en is voor velen een symbolisch jaar geweest, maar ik denk dat 2018 er niet zal moeten voor onder doen, toch zeker niet voor ons.
Soms word ik bang van zoveel geluk dat zomaar opeens onverhoopt uit de hemel komt gevallen. Maar dan weer zie ik het als een beloning voor alle tegenslag die we hebben kunnen overwinnen, want ook David heeft het niet altijd makkelijk gehad. Hij zal zijn geluk niet gepikt hebben, maar dik verdient!
Als er iets in mijn leven volledig geslaagd is, is het wel de relatie met mijn zoon, en de man die hij geworden is. En hij heeft een prachtvrouw gekozen, ook heel lief voor mij en al wie in haar omgeving komt. Dat worden vast en zeker schatten van kleinkinderen, dat kan niet anders!