Vandaag de dag

12 februari, het tussenschot tussen twee uiterst belangrijke datums, enerzijds mijn verjaardag en aan de andere zijde de stervensdatum van mijn man.
Het was precies om middernacht van 10 naar 11 februari 2011 dat hij met zware ademnood weggevoerd werd met de MUG naar het ziekenhuis. Longontsteking.
Maar wij dachten, hij spartelt dit ook wel weer door, hij is al zoveel doorgesparteld. Geboren in 1945 met diabetes, maar niet echt het zorgenkindje uitgehangen, nooit,  en altijd zo gewoon en zo gezond mogelijk geleefd, tot op zijn vijftigste de sluipmoordenaar die diabetes is, zijn ware gedaante liet zien.
Het begon met een tenenamputatie aan de ene voet en tien jaar later met een beenamputatie aan het andere been. Tegelijkertijd een openhartoperatie en drie overbruggingen, om gemakkelijker te kunnen revalideren.
En revalideren, dat deed de dappere patiënt met klasse! Wel soms wat overmoedig, want hij is nog eens tweemaal gevallen en moest terug de spoed in. Gelukkig waren vrouw en zoon ondertussen volleerde verplegers geworden, en konden we hem wat intomen, en sorry voor de uitdrukking, ook eens serieus onder zijn voeten geven.
Zes jaar heeft hij het nog volgehouden en zijn beenprothese met waardigheid gedragen.
Als fervente sportman vond hij troost in petanque spelen, en hij ontwikkelde ook een nieuwe passie, en trok erop uit met zijn fototoestel. Dit is één van zijn foto’s.
Maar op 11 februari, op mijn 61ste verjaardag ging het dus mis, en kwam hij terug op de intensieve terecht van St.-Luc in Brussel.
Hoe hij het klaargespeeld heeft weet ik nog altijd niet, want veel kon hij mij niet vertellen, omdat dat teveel van zijn krachten vroeg en hij nog altijd met dat zuurstofmasker opzat, maar vanop zijn ziekenhuisbed in de intensieve heeft hij dus naar de bloemenwinkel Sterlitzia gebeld, die mij de volgende ochtend een boeket kwamen afleveren voor mijn verjaardag.
Dus wij waren ons nog van geen kwaad bewust, en dachten dat alles wel in orde zou komen. Hij vertelde mij ook dat het de eerste keer geweest was dat hij met plezier was binnengegaan in het ziekenhuis, want voelen dat je aan het stikken bent moet verschrikkelijk zijn.
Zijn been heeft hij laten amputeren, enkel plaatselijk verdoofd, dus hij was goed bij zijn hoofd en heeft dat bewust beleefd, maar geen adem meer krijgen dat is onhoudbaar. Alle organen laten het afweten en je verliest al je krachten.
De zondagmiddag 13 februari mochten we een uurtje bij hem, en om vijf uur heb ik hem nog gebeld. Het laatste dat hij toen gezegd heeft is “ik ga je laten want ik ben een beetje moe”.
En om 8 uur ’s avonds ging de telefoon…

8 gedachten over “Vandaag de dag

  1. Jullie hebben niet het leuke leven gehad dat jullie verdienden en ook al was hij een doorzetter heeft hij veel te jong afscheid moeten nemen van jullie en van het leven!
    Veel sterkte vandaag Micheline en ik weet dat dat hebt….XXX

  2. Jullie hadden hem lief en hij u.Hoe mooi is dat!
    Verdriet is altijd in verhouding tot de intensiteit van een relatie,altijd,alle verdriet.
    Je moet loslaten,verder gaan zonder… je probeert te verwerken.Loodzwaar,maar er is geen keuze.
    Tijd duwt verdriet dieper in ons,maar gemis blijft…
    En deze dagen brengen hem weer in gedachten levendig terug en je koestert elke kleine en grote herinnering en dat is goed.
    En jij deelt ze met ons!
    Zo herkenbaar voor mij!
    Dankjewel,Micheline!
    Sterkte vandaag.xxx

    Het siert je,Micheline

  3. Ik herinner me hem nog levendig, Micheline. xx

    Wees niet bedroefd dat elke dag moet gaan,
    Dat ieder licht moet wijken, dat ook wij
    Eens moeten glijden in den langen nacht
    De dood sloopt wel den vorm maar niet het wezen.
    ’t Graf is gesloten maar de hemel open
    en ieder voorjaar komen nieuwe bloemen
    en ied’re winter stuift de witte sneeuw

    Joannes Reddingius
    uit: Tusschen twee werelden
    http://www.dbnl.org/arch/redd002tuss01_01/pag/redd002tuss01_01.pdf

Laat een antwoord achter aan Micheline Baetens Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *