Vandaag de dag

Ik doe nooit de gordijnen van mijn kamervenster dicht, want ik kan niet slapen in het donker, en hier kan toch niemand binnenkijken. (En wat dan nog!)
De blauwe supermaan stond pal in mijn venster vannacht en ik heb genoten van het spektakel, samen met Bella en Remco, want ik heb heel onrustig geslapen, en dat was al een tijdje geleden.
Zouden er dan toch magische krachten uitgaan van die onbewoonde bol? In elk geval het was ook een volle maannacht toen ik ongeveer tweeënveertig jaar geleden samen met mijn man naar Leuven reed om te bevallen. Heel de tijd stond de maan in de voorruit van de wagen de weg te tonen en te belichten. Het was dus geen ster zoals met kerstmis, maar een fantastische, warm gloeiende volle maan.
http://www.standaard.be/cnt/dmf20180131_03332829
De bevalling heeft daarna nog wel zesendertig uur geduurd, en moest uiteindelijk gebeuren met een keizersnede (zoals destijds bij alle groten der aarde!): op 19 november 1976 om 9u20.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *