Deze week is het dus, zoals elk jaar de Poëzieweek, met als kers op de taart de laatste donderdag van januari Gedichtendag.
Als ik sommige mensen over literatuur hoor praten, heb ik de indruk dat ze alleen de letters hebben gelezen. Bijvoorbeeld, in lezerskringen waar iedereen het verplichte boek dient te lezen, om het daarna samen te kunnen bespreken en becommentariëren. Vreselijk!
Je verplicht mensen niet om een bepaald boek te lezen, je laat mensen een boek ontdekken. En meestal wordt dat dan een boek dat past in hun verhaal, in hun belevenissen, in hun herinneringen of verlangens.
Gedurende tien jaar heb ik hier in het rusthuis in Hoeilaart Gedichtendag georganiseerd, met en voor de bewoners en samen met het personeel. Ik mocht een serie gedichten kiezen, die ik hen dan eerst allemaal voorlas, en waaruit zij dan het gedicht kozen dat hen het meest aansprak om voor te lezen op Gedichtendag zelf.
Er zaten zowel oude gedichten tussen uit hun kindertijd, als gedichten van hedendaagse dichters. De eerste keer was een uitdaging, en ook het personeel geloofde er niet echt in, maar op den duur keken de rusthuisbewoners er naar uit. En fier dat ze waren, telkens ze “mochten” meedoen!
Literatuur geeft mensen zoveel, maar laat ze het alsjeblieft zelf ontdekken, want net als bij muziek, moet het in ons “kraam” passen, je houdt immers toch ook niet van alles wat op de radio gespeeld wordt.
https://kommaardichter.wordpress.com/portfolio/poezie-herman-de-coninck/