Zomer

Ineens die drie maanden
met alleen maar droogte.

De cipressen met hun rosse borstels.
De witte schorpioen zonder venijn.

Een zomer van verbrand papier.
De natuur blijft snateren
terwijl ik rot.

Toen kwam jij
en sindsdien kom ik
handen en ogen tekort
met mijn mond vol tanden.

Hugo Claus

Zo was het inderdaad, deze hete zomer van 2018. En blijkbaar heeft Hugo Claus het ook ooit meegemaakt.
Toch bizar nietwaar dat men juist op die dingen valt, zoals dit gedicht nu, waar je volop mee bezig bent. Herkenning en troost, dat je niet de enige bent of was.

Een kinderspiegel

Als ik oud word neem ik blonde krullen
ik neem geen spataders, geen onderkin,
en als ik rimpels krijg omdat ik vijftig ben
dan neem ik vrolijke, niet van die lange om mijn mond
alleen wat kraaienpootjes om mijn ogen.

Ik ga nooit liegen of bedriegen, waarom zou ik
en niemand gaat ooit liegen tegen mij.
Ik neem niet van die vieze vette
grijze pieken en ik ga zeker ook niet
stinken uit mijn mond.

Ik neem een hond drie poezen en een geit
die binnen mag, dat is gezellig,
de keutels kunnen mij niet schelen.
De poezen mogen in mijn bed
de hond gaat op het kleedje.

Ik neem ook hele leuke planten met veel bloemen
niet van die saaie sprieten en geen luis, of zoiets raars.
Ik neem een hele lieve man die tamelijk beroemd is
de hele dag en ook de hele nacht
blijven wij alsmaar bij elkaar.

Judith Herzberg

En Judith weet het ook mooi te verwoorden, vastberaden en vol vertrouwen.
Vijftig zijn we wel al lang voorbij! Toch gaan we ons best doen om dit nog allemaal voor elkaar de krijgen, ondanks  of misschien zelfs dank zij het feit dat we als maar ouder worden…