Destijds, en dus ook nog toen ik geboren werd, werden kinderen van ongehuwde moeders “bastaards” genoemd. Later is mijn vader dan met mijn moeder gehuwd, en nog later kon hij mij ook zijn naam geven, omdat de wet dat eindelijk toeliet, en door mij te adopteren.
In tussentijd werd een voogd aangesteld, voor dat zogezegd vaderloze kind dat de naam van de moeder droeg. Een hele omslachtige situatie.
Die voogd is nu dus het voorbije weekend overleden. Het was een aangetrouwde neef, die tegen mijn vader dus nonkel moest zeggen. Hij was een heel aimabel man, en vooral een groot natuurliefhebber. Hoeilaart heeft hij trouwens een klein natuurreservaatje geschonken, en hij was een actief vogelbeschermer .
Later is hij ook nog mijn getuige geweest op mijn trouw, en ben ik hem nog regelmatig tegengekomen bij mijn ouders thuis, toen die in Hoeilaart kwamen wonen.
Blijkbaar wist hij ook veel meer dan ik hoe de hele situatie van mijn vader en mijn moeder, in de beginjaren dat ze elkaar kenden, in elkaar zat, want hij bleek dus wel op de hoogte zijn van het feit dat mijn vader nog een zoon had.
Een paar maanden geleden heb ik hem nog gecontacteerd om hem te vragen of mijn moeder ook geweten heeft dat het kind op de trouwboek van mijn vader zijn echte zoon was, en niet zoals hij ons allemaal wijsgemaakt heeft, het kind van de minnaar van zijn eerste vrouw. Maar blijkbaar kon hij daar niet op antwoorden, en nu zal ik het dus nooit meer te weten komen.
Hoofdstuk afgesloten!
Micheline Baetens
…welkom op mijn persoonlijke blog
man, man wat een situatie. Zovele vragen waar je heel je leven mee rondloopt en geen antwoorden op krijgt. Je plaats binnen je bioligische familie kennen is zo belangrijk en toch lopen er nog vele mensen rond die die niet kennen.
Ik hoop dat je het echt kan afsluiten, maar heb er mijn bedenkingen bij. Het is dan ook een heel moeilijk punt om dat los te laten. Maar zoals je zegt, hoofdstuk afsluiten, met een open einde dan wel…..
Ik heb toch nog een vraag, je moet er niet op antwoorden want het zijn mijn zaken niet, maar is de persoon die jij je vader noemt, je biologische vader?
Je bent toch maar geworden wie je bent ondanks, of juist door, al wat je meegemaakt hebt. Straffe madame.
Bedankt voor de reactie Greet!
Ja hoor, hij was en is mijn biologische vader, maar door het feit dat hij nog niet gescheiden was van zijn eerste vrouw, en dus niet gehuwd met mijn moeder, kon hij mij bij de geboorte niet herkennen. De wetten destijds lieten dat niet toe. Pas toen die aangepast werden (ik was toen ongeveer 12 jaar) kon hij mij herkennen en adopteren, en stond ik dus als geadopteerd kind op hun trouwboek, en had ik dus meteen ook evenveel rechten als mijn jongere zus.