Vandaag de dag 10.07.2018 (2)

Ge moet tegenwoordig al sterk in je schoenen staan, om tegen de stroom in de varen, en je bootje moet tegen een stootje kunnen. Want er is momenteel niet alleen de algemene volksgekte door het voetbal, maar ook de algemene tendens in de sociale media om al wie niet alles leuk en het enige correcte vindt, om die dan maar als abnormaal te bestempelen.
Ik moet daarbij altijd aan mijn leerkrachten op school denken, hoe die omgingen met de algemene opinie, normen en waarden van een dorp dat toen vooral rond de kerktoren leefde.
Openlijk een relatie durven hebben, al dan niet gehuwd, uitkomen en openbaar beleven van een driehoeksverhouding, zonder daarbij kritiek te krijgen noch van de leerlingen, noch van de ouders, was uniek in die tijd. Integendeel zelfs, men vond het op den duur vanzelfsprekend en logisch. Of verliefd worden op een leerling, en daarmee dan ook nog trouwen na verloop van tijd…
https://www.youtube.com/watch?v=UmxB90iL-Hg
In het katholieke Overijse werd moord en brand gepredikt vanop de preekstoel in de kerk, tegen dat gemengd onderwijs in ’t Kasteeltje, dat de goede zeden niet respecteerde en van alle kinderen bandeloze zondaars zou maken.
Als kind van gescheiden en ongehuwde ouders, werd ik er door mijn leerkrachten in bescherming genomen, want in die tijd dat was zo’n kind heel uitzonderlijk. Een kind dat niet de naam van de vader, maar de naam van de moeder droeg, dat viel uit de toon, dat was een ongewoon kind.
https://www.youtube.com/watch?v=bNoj42KJuRE
Maar mede door de liefde en de aandacht die ik van in de kleuterklas tot op het einde van mijn schooltijd, en nog lang daarna, van mijn leerkrachten kreeg, ben ik nu wie ik ben. Ik kan hen hiervoor niet dankbaar genoeg zijn!
Want ben ik wat blij dat ik daar nu kan aan terugdenken, en ben ik wat blij dat ik dat heb mogen ondervinden. Mede daardoor zal mijn bootje het toch wel halen, denk ik, ook al is het water dan wat woelig en ook al lijkt de stroming aan kracht te winnen.

2 gedachten over “Vandaag de dag 10.07.2018 (2)

  1. Om maar te zeggen dat een leven gefnuikt of gemaakt wordt in de eerste levensjaren. Als je dan niemand hebt om op terug te vallen, die je steunt, je aanmoedigt, moet je al sterk in je schoenen staan of je bent een vogel voor de kat….

Laat een antwoord achter aan johan Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *