Vandaag de dag 01.05.2018 (2)

Ik heb naar een niet zo boeiende film gekeken, The Humanity Bureau, en ondanks dat hij niet echt boeiend was, heeft hij mij toch doen nadenken.

Gaat er echt een tijd komen dat wij nog enkel gaan kunnen vissen in de geschilderde vijver van Monet, dat er nog enkel bloemen op de jurk van jonge meisjes gaan groeien, en dat frisse lucht nog enkel van een hemelse poster kan komen?
We zijn de natuur inderdaad grondig aan het verknoeien, en we willen maar niets aan ons destructief gedrag veranderen.
Het is 1 mei, en ondanks dat dat een feestdag en zelfs de Dag van de Arbeid is, moesten er perse winkels openblijven en moet er kunnen geshopt worden.
Mensen kruipen hun auto in en als ontspanning gaan ze hun geld verpatsen aan dingen die ze niet echt dringend nodig hebben. Rust en stilte, vergeet het, die zijn niet ontspannend genoeg, daar genieten we niet meer van.
En dat allemaal ten koste van de natuur, want die brengt niets op, of het zouden aangelegde pretparken en vakantiedorpen moeten zijn.
Een gewoon bos is niet boeiend genoeg meer, ook daar moeten activiteiten aan verbonden zijn, en naar de zoo gaan we om dieren te bewonderen; terwijl we niet eens meer de vogels in onze eigen tuin en omgeving kennen.
Bijna alles wat we doen, doen we tegen de natuur, zelfs tuinieren, want je moet eens gaan kijken in een tuincentrum wat er niet allemaal verkocht wordt aan verdelgingsmiddelen, voor gewas en gedierte. Terwijl een goed tuinierder niet vecht met de natuur, maar er juist mee samenwerkt, want dat geeft tenslotte de mooiste en gezondste resultaten.
Je past je aan aan de omstandigheden, en niet omkeert want dat heeft geen zin, de natuur overwint altijd, of het moet zijn dat je zo vernietigend bent dat er niets meer van overblijft, en dan kan je net als in de film nog enkel gaan vissen in de geschilderde vijver van Monet.
Deze week heb ik trouwens weer eens gemerkt dat de natuur ook geschenken uitdeelt, want in mijn tuin bloeit er sinds dit jaar een goudenregen, en ik heb die daar niet geplant…De goudenregen

De goudenregen
Valt in trossen
Naar beneden
De honinggeur
Verliezend,
Overdadig zoet,
Maar, o zo giftig,
Om vooralsnog
Zijn schoonheid
Te kunnen beschermen
Tegen de hebzucht
Van de goudzoekers.

Micheline Baetens

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *