Op hetzelfde toontje, met hetzelfde middel – namelijk angst – betuttelde de kerk ons vroeger, en nu doet de wetenschap dat tijdens deze coronacrisis. En het wordt met de dag erger!
We mogen en kunnen niet meer leven zoals we willen, of we dreigen bestraft te worden. Dit keer niet met het vagevuur of de hel, maar met een boete, een sanctie, en vooral met de sterke afkeuring van ons gedrag door de rest van de maatschappij.
Anders denken, eigen keuzes maken, wordt ook nu weer fel afgekeurd en vervloekt.
We worden gemanipuleerd en men probeert ons schuldgevoelens aan te praten, en wie te luid zegt dat hij of zij wel zelf zal uitmaken wat gezond en redelijk is, is de vijand, de egoïst, de dommerik.
Ik begin mij dan ook stilaan af te vragen of wetenschappers eigenlijk wel evenwichtige mensen zijn, of geobsedeerde psychopaten. Vooral toen ik onderstaand krantenartikel las, over hoe we het best knuffelen met elkaar.
Stilaan zijn alles wat er in de media komt, alle maatregelen en alle raadgevingen van de experts, en alle politieke uitspraken er voor aan het zorgen, dat onze maatschappij die op een ongezonde manier al heel egoïstisch en narcistisch is, kwaadaardige reflexen krijgt.
Dit is de “vrolijkste passage uit het artikel:
Als twee personen van verschillende lengte knuffelen, is het risico groot dat de uitgeademde lucht van beiden zich gaat mengen en dat hij door beiden ingeademd wordt. Vandaar dat het wordt afgeraden om kinderen te veel te knuffelen. Wanneer beide knuffelaars in dezelfde richting kijken, is er ook een hoger risico omdat de uitgeademde lucht van elke persoon in de ademhalingszone van de andere persoon komt met een groter risico op besmetting. Logisch, natuurlijk.
Inderdaad heel logisch! En ik die dacht dat god dood was, moet nu vaststellen dat een even onzichtbaar fenomeen zijn plaats heeft ingenomen. Hallelujah!
Toch maar blijven ademen?
