Toch raar dat brein van mij! Je kan zien dat het bijna terug school is, want ik heb vannacht gedroomd dat ik een balpen ging kopen van 763 euro, en dat iemand mij probeerde de studierichting Snit en Naad te laten kiezen, terwijl ik alleen maar wou schrijven.
Nu is het wel zou dat ik de richting Snit en Naad – de Familiale zoals die afdeling destijds genoemd werd – gevolgd heb, en dat was inderdaad geen vrije keuze, maar ik heb die moeten maken omdat ik heel slecht in wiskunde was. Zou ik daar nu nog altijd mee in mijn maag zitten?
Ik vond het destijds wel een minderwaardige richting, maar wel met glans doorlopen en altijd eerste van de klas. In het laatste jaar, toen de diploma’s uitgereikt werden kreeg ik er nog eens speciale prijs voor ‘Volharding’ bovenop.
De bollebozen, die zaten wel in de Middelbare afdeling, dus die konden wel rekenen, maar ik was werkelijk een dikke nul in dat vak. Ik heb er trouwens nog altijd moeite mee, en men heeft mij eens gezegd dat zoiets “dyscalculie” noemt. We zullen het dan daar maar op steken zeker?
https://nl.wikipedia.org/wiki/Dyscalculie

Nog een weekje en het is weer 1 september en “terug naar school”. Ik benijd ze, want ik vond dat de spannendste tijd van het jaar, en een feestdag! Niet om de nieuwe boekentas of zo, want ik heb mijn ganse schooltijd met één boekentas gedaan, een echte ledere die regelmatig naar de schoenmaker ging om hersteld te worden, maar om de nieuwe boeken en schriften. En om de leerstof en om de leerkrachten!
Voor mij was dat de beste omgeving waarin je als kind kon vertoeven. Als je bovendien dan ook nog in een kasteel naar school mag gaan, in een groene omgeving, met een vijver en een boomgaard, is dat ideaal voor een creatieve geest.

Op school kon ik mezelf zijn, en was ik als kind geliefd. Af en toe kreeg ik zelfs een hoofdrolletje! Zoals toen ik in de kleuterklas zat en als ballerinaatje in mijn eentje een dansje mocht doen, tijdens het schoolfeest op dat grote voetbalveld.
Eeuwig dankbaar ben ik mijn schooltijd, en alles wat daarmee te maken heeft, want dat heeft voorzeker het meeste invloed gehad op wie ik uiteindelijk toch geworden ben.