Gisteren vertelde de papa van Reinaert mij dat het ongelooflijk is hoe hij tijdens elke sessie kiné en ergotherapie de therapeuten doet versteld staan, zelfs meerder keren per dag. En hoewel het soms moeilijk of pijnlijk is, hij soms traantjes laat… op het einde zwaait hij altijd lief of gooit een kusje. zoals nu bij de ergotherapeut die er spontaan kippenvel van kreeg…
En toch zal zijn linkerbeentje eventjes in het gips moeten, om het rekken van de achillespees te bevorderen. Waarschijnlijk een tiental dagen, en ik hoop dat dat écht het laatste is wat moet gebeuren.
Reinaert verdient (net als oma op het einde van haar schooltijd) een speciale prijs voor VOLHARDING! Voor mij was er een boek, voor hem zal dat veel en veel meer worden!!!
En neen, ik overdrijf niet!
Ik hoop eerst voor Reinaert en ook voor jullie dat dit het laatste is en dan naar de papa,mama en zo vlug mogelijk eens bij de oma kan komen en dat alles terug goed komt .Groetjes Nini
Bedankt, Nini, dat doet deugd! Groetjes terug van ons allen.