Zaterdag ervaarde ik tijdens een fietstocht iets wat tot dusver zeldzaam was in mijn bestaan: vreugde om je in regen te bevinden. Ik regende goed nat, maar genoot ervan. Het ruikt ook altijd zo lekker in de polder tijdens en na een frisse regenbui. De vogels leken de buien eveneens op prijs te stellen. Ze waren actief en ze waren talrijk. Het was een tocht om in te kaderen, mede dankzij de nattigheid.
We zullen de komende week met weemoed aan die buien terug kunnen denken. Er komt weer een hittegolf aan. De zoveelste van de jongste jaren! Eén van de eerste ernstige gevolgen van de klimaatopwarming. ‘Draulans, ge zijt de hete zomer van 1976 al vergeten zeker’, klinkt het dan in kringen van klimaatontkenners. Nee, die zomer ben ik niet vergeten, al was het maar omdat het de enige keer in mijn leven was dat ik een tweede zit had, en in de kelder van mijn ouders met mijn voeten in een emmer water moest blokken om hem door te komen. Ik raakte met mijn vrienden op het Landgoed De Utrecht, net over de grens met Nederland, ook ingesloten door een heidebrand tijdens pogingen om hem te blussen. Een zomer om nooit te vergeten, ik zei het al!
Maar hij was een oprisping van uitzonderlijke weersomstandigheden, zoals we er nog wel zullen kennen. Er zullen nog koude winters komen, hoewel we bijna een halve eeuw na 1976 met een compleet ander verhaal zitten: een verhaal van snel veranderende weersomstandigheden als gevolg van de door de mens veroorzaakte klimaatopwarming. Een verhaal van veel problemen, zie de huidige hittegolf op de oostkust van de Verenigde Staten en de strijd tegen bosbranden en overstromingen op veel plekken in de wereld. Dat de tien jaren met de warmste geregistreerde globale temperatuur stuk voor stuk de jongste twaalf jaar zijn gemeten is veelzeggend. Het wordt heet op onze planeet!
Waar blijft Jean-Marie Dedecker met zijn gebral over de voordelen van de klimaatopwarming als meer terrasjesweer en langere groeiseizoenen voor de landbouw als de mensen kreunen onder temperaturen van tegen de 40 °C en boeren de taalgrens moeten oversteken om water voor hun gewassen te kunnen oppompen? Waar blijven de technologische oplossingen van de naïeve vooruitgangsoptimisten (genre filosoof Maarten Boudry) die geen enkele vorm van inzicht hebben in de complexiteit van het systeem waar we tegen moeten opboksen? Er is geen ruimte meer voor zelfs maar de minste vorm van aarzeling.
Ook voor de natuur zal de opeenvolging van hittegolven een ramp worden. Op veel plekken in Vlaanderen en Nederland staan vennen, poelen en beken nu al kurkdroog. In mijn polder drogen de kreken langzaam op. Het zijn signalen waar veel mensen (politici inbegrepen) helaas nog niet wakker genoeg van liggen, hoewel ze slechts de voorbode zijn van wat er komen gaat. We zullen ons schrap moeten zetten de volgende decennia. Hopelijk zullen we af en toe nog kunnen genieten van een zalige regenbui.
Dirk Draulans – Facebook – 22.07.2019
