Ik heb het gevoel dat er heel weinig nagedacht en gedacht wordt over en aan onze psychische gezondheid tijdens deze coronacrisis. Bijzaak?

Ik vind van niet, en dat zal zich ook wel na verloop van tijd uitwijzen. Deze toestand mag echt niet te lang duren, want niet iedereen kan even goed met zichzelf leven.

Deze toestand brengt immers naast isolement veel onzekerheid en confrontaties met zich mee.

Ook al is men niet lichamelijk ziek, het algemeen welzijn, en wat zich in het hoofdje afspeelt kan ook serieus verstoord zijn. Misschien moet daar toch ook wat meer bezorgdheid rond komen en zelfs opvang.

Ja, ik weet het, er zijn nu dringender prioriteiten, maar toch mag ook onze geestelijke gezondheid niet uit het oog verloren worden.

Misschien ook daarover eens met elkaar praten, of professionele hulp zoeken als de onzekerheid en de angst te groot wordt en je dagelijkse bezigheden dreigen te boycotten.

We zijn allemaal kwetsbaar zowel lichamelijk als geestelijk, en dat mag gerust getoond worden, want is eerder een teken van moed dan iets waarvoor we ons zouden moeten schamen.

https://www.gezondheid.be/index.cfm?fuseaction=art&art_id=30215&utm_source=gezondheid&utm_medium=email&utm_campaign=newsletter&utm_content=email_nieuwsbrief_NB20200323&par=96940&utm_term=title

Praten helpt, ook nu!