Over de eerste wereldoorlog konden mijn ouders niets vertellen. Mijn vader was namelijk van 22 en mijn moeder van 25. Maar van de tweede oorlog wel.
Mijn grootmoeder en grootvader zijn eventjes op de vlucht geweest maar niet verder geraakt dan “de Vlaanders” zoals mijn moeder vertelde, en toen ze terug thuis kwamen was hun radio gestolen.
Mijn twee ooms en oudste broers van mijn moeder, Frans en René, die zaten ondergedoken op zolder bij mijn grootouders, vanwaar ze gemakkelijk konden wegvluchten als er gevaar was.
Mijn moeder beweerde altijd dat ze nooit honger heeft geleden onder de oorlog en met sinterklaas kreeg ze een appelsien. Mijn tante Nathalie daarentegen, die de oudste was van de hoop, zegt dat ze wel honger geleden heeft. Waarschijnlijk gaf mijn grootmoeder eerst en meest de kleine kinderen wat ze in huis had…
Wat ze ook altijd ophaalde was dat ze “dat groot bakkes van een Degrelle” van op de Pensmarkt tot bij haar thuis had horen schreeuwen.
Mijn vader die 18 werd toen de oorlog uitbrak is nooit gemobiliseerd geweest, omdat er geen legerkostuums meer waren. Die had dus dubbel geluk: geen legerdienst en niet naar de oorlog.
Dergelijke verhalen moet men blijven vertellen opdat oorlog voeren ooit zou stoppen.
