Nog één week!

Vermits die kleine pagadder nog altijd in stuit ligt, zal hij komende woensdag 25 september naar alle waarschijnlijkheid, net als zijn vader destijds, verlost worden met een keizersnede.

Zo vader, zo zoon dus, al was er bij mij een andere reden waarom David niet langs de meest natuurlijke weg kon komen.

Een keizersnede – meer dan tweeënveertig jaar geleden – werd toen wel helemaal anders aangepakt en uitgevoerd dan tegenwoordig.

De mama zal enkel epiduraal verdoofd worden, en zal de bevalling dus kunnen meemaken, en ook de vader mag (moet!) aanwezig zijn. Het wordt dus voor ouders en kind een heel intense belevenis, die hopelijk zo comfortabel mogelijk verloopt.

Een paar dagen geleden, op 15 september waren Audrey en David een jaar getrouwd, en nu dus wordt hun eerste kindje geboren, dat is werkelijk een perfecte timing.

Ik ben er in elk geval klaar voor om grootmoeder te worden!

Meisje

“Meisje,
Wat wil jij later worden?”

“Een wijze vrouw,
Met grijze haren wil ik zijn,
En met rimpels rond de ogen.

Een vrouw
Van weinig woorden wil ik zijn,
En zonder onvervulde verlangens.

Een vrouw
Met veel ervaringen wil ik zijn,
En met losgelaten herinneringen.

Mijn grootmoeder
Wil ik later zijn.”

Micheline Baetens, 3 juli 2012