In sommige mensen zit een beetje een maffiamentaliteit.: “doe wat ik wil en hoe ik het wil, of ik laat je vallen”, en in het ergste geval, “ik maak je kapot.”

Geven we daaraan toe of niet?

Toegeven is gemakkelijker dan je hiertegen te verzetten, of tenminste zo lijkt het, want op termijn wreekt zich dat toch, omdat we nog amper toekomen aan wat we zelf willen. Onze assertiviteit en zelfverwerkelijking komt namelijk ernstig in het gedrang.

Maar wie kiest voor niet toegeven heeft het ook niet gemakkelijk. Je krijgt (onredelijke) schuldgevoelens, voelt je uitgestoten en genegeerd, soms zelfs gepest en gekwetst, want eigenlijk wil iedereen er ook graag bijhoren en geaccepteerd worden. De anderen zijn immers belangrijk voor ons.

Welke keuze is dan de beste, of tenminste de minst slechte?

Misschien overdrijf ik wel een beetje met het woordje “maffiamentaliteit”, maar toegeven aan schadelijke manipulatie en emotionele chantage zal uiteindelijke altijd nefaste problemen en frustraties veroorzaken en ons recht op geluk en voldoening in de weg staan.

Niemand krijgt vriendschap, waardering en betrokkenheid cadeau in het leven, maar niemand wilt ook de valse, de fake versie van dit alles.

Ga dus in de eerste plaats voor je ware zelf, want daar kom je waarschijnlijk het verst mee, en daar beleef je ook het meeste voldoening aan.

Iedereen heeft aangeboren persoonlijke voorkeuren. Ontdekken wat ons het beste ligt is het allerbelangrijkste wat we in ons leven voor onszelf voor elkaar moeten krijgen willen we een goed leven hebben. Daaraan verzaken om de ander ter wille te zijn en te plezieren is één van de ergste en ongezondste dingen die we onszelf kunnen aandoen.

Passie, creativiteit, speelsheid en plezier maken het leven de moeite waard. Het is belangrijk om je soms te kunnen laten gaan, om ruimte te geven aan plezier en uitgelatenheid. Als je assertiviteit en zelfverwerkelijking te weinig plaats geeft, voelt het leven zwaar en ga je je wanhopig voelen, want jouw behoeften en die van de mensen om je heen zijn uit balans geraakt.

Toegeven aan je eigen behoeften en neigingen, zonder daarbij anderen tekort te doen, is een mensenrecht!