Maakt creativiteit van ons betere en gelukkiger mensen? Dit is de vraag die ik mij de laatste maanden voortdurend stel, want bij haast elke workshop dat ik mij inschrijf, komen niet alleen onze creatieve talenten aan bod, maar lijkt men er ook van uit te gaan, dat het bezig zijn met “kunst” te scheppen, er ook toe bijdraagt dat wij er beter in ons vel gaan door zitten.

En dan moet automatisch denken aan Van Gogh die uit pure wanhoop zijn oor afsneed, of aan die vele andere kunstenaars die ten onder gingen aan onder meer drugs en alcohol of ander liederlijk gedrag.Zeker is dat, als iemand kan doen waarvoor hij of zij in de wieg is gelegd, die persoon meer voldoening haalt uit het leven. Maar wordt die persoon dan ook een beter mens?

Denkend aan filmsterren en andere artiesten die hun talenten kunnen botvieren, en er ook nog eens beroemd en rijk van worden, geloof ik dat niet echt. Of misschien zijn het juist die bijverschijnselen als bekend en welstellend worden die er teveel aan zijn…?

Maar dan denk ik weer aan Vincent van Gogh, de bij leven meest miskende kunstenaar, die gek werd door die miskenning.

Volgens mij is een betere en gelukkigere creatieve mens worden slechts mogelijk als men persoonlijk geniet van wat men doet, net zoals dat is met de andere dingen in het leven, vanuit je eigen authenticiteit en behoeften, zoals eten en drinken, en niet vanuit de ambitie er iets mee te bereiken.

Het mag ook gerust zinloos zijn, en daarvan kunnen genieten, dat is pas een talent en de kunst!