De dokter is vanmorgen nog eens komen poolshoogte nemen om te zien hoe ik het nu naar een maand antidepressiva stelde, en hij is als een tevreden man buiten gegaan. De dokter tevreden, iedereen tevreden!
De roze paniekpilletjes heb ik heel gemakkelijk kunnen afbouwen en de lichte dosis antidepressiva doet nu wat ze moet doen: mij in staat stellen om het leven terug aan te kunnen.
Therapie blijkt niet nodig want blijkbaar heb ik genoeg inzicht in mijn problemen om te weten waar het schoentje ditmaal weer eens gewrongen heeft. Een paar goeie boeken lezen en af en toe alles op eens op een rijtje zetten, en vooral goed weten wat je wilt en niet wilt en wat kan en niet kan.
Mijn bloeddruk was dit keer ook dik in orde en ik heb felicitaties gekregen voor mijn verstandige aanpak van de medicatie en de problemen die zich hebben voorgedaan.
Dit is écht de eerste keer dat ik zo goed begeleid werd door een gewone huisarts en dat voor psychische gezondheidsproblemen. En dan is de jonge man nog niet eens afgestudeerd, dat belooft dus voor de toekomst! Ik ben hem heel erg dankbaar en heb hem dat ook gezegd.
Eindelijk is de zomer voorbij en meteen ook mijn zomerdepressie, of hoe dat ding ook heet. In elk geval, leve de herfst! Laat die bladeren nu maar vallen!!!
